CULTUUR

Waar kunt u enkele van de mooiste beelden uit de oudheid zien

Sommige beelden zijn ware meesterwerken, historische getuigenissen van het verleden van het Europese continent waar de klassieke beschavingen bloeiden.

Deze beelden worden over de hele wereld bewonderd om hun schoonheid, om de getrouwe weergave van echte details en om hun grootsheid: vele zijn zelfs meer dan twee meter hoog, juist om meer majesteit te verlenen.

Hier kunt u enkele van de mooiste klassieke beelden uit de oudheid bewonderen, van de Griekse tot de Romeinse wereld.

Wikimedia Commons, Getty Images
Waar u deze prachtige beelden uit de oudheid kunt bewonderen
Sommige beelden zijn ware meesterwerken, historische getuigenissen van het verleden van het Europese continent waar de klassieke beschavingen bloeiden. Deze beelden worden over de hele wereld bewonderd om hun schoonheid, om de getrouwe weergave van echte details en om hun grootsheid: vele zijn zelfs meer dan twee meter hoog, juist om meer majesteit te verlenen. Hier kunt u enkele van de mooiste klassieke beelden uit de oudheid bewonderen, van de Griekse tot de Romeinse wereld.
Getty Images
Venus van Milo (130 voor Christus): Louvre museum, Parijs
De Venus van Milo is een marmeren beeld van 202 cm hoog. Op grond van een inscriptie op de sokkel, die inmiddels verloren is gegaan, wordt aangenomen dat het het werk is van Alexander van Antiochië. Het beeld werd in 1820 in twee delen gebroken teruggevonden op het land van een boer op het Griekse eiland Milos. Sommige geleerden geloven dat de afgebeelde persoon niet Aphrodite (Venus voor de Romeinen) is, omdat zij geen karakteristieke kenmerken zou vertonen die een zekere overeenkomst met de Godin van de liefde mogelijk zouden maken.
Merulana, Wikimedia Commons
Ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius (176-180 AD): Capitolijnse musea, Rome
Dit indrukwekkende bronzen beeld stelt de Romeinse keizer, filosoof en schrijver Marcus Aurelius voor. De auteur van het werk is onbekend. De historisch-artistieke waarde van het beeld is zeer hoog, aangezien bijna alle bronzen beelden in de oudheid na de ineenstorting van het West-Romeinse Rijk werden gegoten om metaal voor andere doeleinden te verkrijgen. Aangenomen wordt dat het beeld onmiddellijk na de dood van Marcus Aurelius is gemaakt en dat de locatie ervan door de eeuwen heen talloze malen is veranderd.
Xp8888, Wikimedia Commons
Dansende satyr (4e-2e eeuw v.Chr.): Dansende Satyr museum, Mazara del Vallo (Sicilië)
De auteur van dit bronzen werk, dat een satyr voorstelt - een mythologische figuur die wordt vergeleken met de Griekse godheid Dionysus - is onbekend. Het verhaal van de recuperatie van het beeld is ongelooflijk: in juli 1997 viste een vissersboot per ongeluk een been van een bronzen beeld van de bodem van het Kanaal van Sicilië. In de nacht van 4 op 5 maart 1998 bracht dezelfde vissersboot de rest van het beeld, dat nu nog steeds op Sicilië bewaard wordt, terug van 500 meter onder de zeespiegel.
Wikimedia Commons
Chronides van Kaap Artemisius (480-470 v. Chr.): Nationaal Archeologisch Museum, Athene
Het beeld stelt een mannelijke figuur voor die waarschijnlijk uitgestrekt een bliksemschicht of drietand werpt, dus moet het Zeus of Poseidon voorstellen. Het werk werd gevonden op de zeebodem van het Griekse eiland Euboea, bij het wrak van een schip, vermoedelijk een Romeins schip.
Livioandronico2013, Wikimedia Commons
Nike van Samothrace (2e eeuw v. Chr.): Louvre Museum, Parijs
Nike werd vermoedelijk in de Hellenistische periode in Rhodos gebeeldhouwd en de auteur is onbekend, maar sommige geleerden schrijven het beeld toe aan Pythocritus van Rhodos. Het beeldt Nike af, de jonge gevleugelde godin die de overwinning in sport en oorlog symboliseert.
AlMare, Wikimedia Commons
de Bronzen beelden van Riace (5e eeuw v. Chr.): Nationaal Museum van Magna Graecia, Reggio Calabria
De wereldberoemde bronzen beelden van Riace worden beschouwd als een van de belangrijkste sculpturale meesterwerken uit de klassieke tijd, hoewel er geen details zijn om ze met zekerheid aan een specifieke beeldhouwer toe te schrijven. De beelden werden op 16 augustus 1972 gevonden door een amateurduiker op een diepte van acht meter: de duiker merkte de linkerarm van een van de twee beelden op, het enige detail dat uit het zand kwam.
Getty Images
Capitolijnse wolvin (490-480 voor Christus): Capitolijnse Musea, Rome
Aanvankelijk beeldde het beeld alleen de legendarische wolvin uit die Romulus en Remus zou voeden: de tweeling werd pas later, in de 15e eeuw na Christus, toegevoegd. Dit werk symboliseert de historische mythe van de stichting van Rome en is het beeld bij uitstek van de stad en wordt het embleem van de roemrijke geschiedenis van de oude Romeinen.
Naples National Archaeological Museum, Wikimedia Commons
Doriphoros van Polyclitus (5e eeuw v. Chr.): Nationaal Archeologisch Museum, Napels
De originele Doriphoros van Polyclitus is verloren gegaan, maar de bekendste en meest bewonderde versie is die in Napels, die volgens geleerden de originele versie getrouw weergeeft. Het beeld stelt een Doriphoros voor, d.w.z. een speerdrager, en werd gevonden tijdens archeologische opgravingen in de Vesuvius in 1797.
Lalupa, Wikimedia Commons
Farnese Atlas (2e eeuw n.Chr.): Nationaal Archeologisch Museum, Napels
Het beeld stelt de titaan Atlas vermoeid voor terwijl hij de hemelbol op zijn schouders houdt. Het bijzondere van dit werk is dat de hemelbol idealiter van buitenaf wordt gezien, d.w.z. met de sterrenbeelden omgekeerd, vergeleken met de gebruikelijke voorstellingen, gezien vanuit het standpunt van de aarde. Op de bol herkent men de evenaar, de keerkringen en de twee cirkels boreaal en austraal. Het is dus duidelijk waarom de Atlas van Farnese een fundamenteel werk is, aangezien het de oudste en een van de meest volledige afbeeldingen van de sterrenbeelden volgens de opvattingen van de klassieke tijd betreft.
After Epigonus of Pergamum, Wikimedia Commons
Stervende Galata (230-220 voor Christus): Capitolijnse Musea, Rome
Het oorspronkelijke werk was een bronzen beeld dat werd toegeschreven aan de Hellenistische beeldhouwer Epigonus. De bekendste versie is die welke in Rome bewaard is gebleven en toont met extreem realisme een stervende Gallische krijger, half liggend en met zijn gezicht naar beneden gekeerd. Het onderwerp vertoont de typische details van de Keltische soldaat, van de snor tot het lange, dikke haar en de "torque", een halsketting die typisch is voor de Keltische volkeren.
After Myron, Wikimedia Commons
Discobolus van Myron (455 v. Chr.): Romeins Nationaal Museum, Palazzo Massimo, Rome
Het oorspronkelijke beeld, gemaakt door Myron, was van brons, maar verschillende marmeren kopieën werden later in de Romeinse tijd gereproduceerd: het beste daarvan is het in Rome bewaarde Lancellotti. Het oorspronkelijke werk is waarschijnlijk gemaakt voor de stad Sparta en stelt een atleet voor die een discus werpt: dit beeld wordt alom geprezen om zijn getrouwe weergave van anatomische details en de perfectie van de beschrijving van het moment vóór de worp, bijna als een fotografische opname.
Emanuele Liali, Wikimedia Commons
Laocoon Groep (1ste eeuw v. Chr.-Ind. eeuw n. Chr.): Vaticaanse Musea, Vaticaanstad
Dit kolossale beeldhouwwerk beschrijft een beroemde episode uit de Aeneis, namelijk de dood van de Trojaanse ziener en priester Laocoon. Dit is het verhaal dat in de Aeneis wordt geciteerd: toen de Grieken het beroemde paard naar Troje brachten, besefte de priester het bedrog en waarschuwde hij zijn medeburgers, maar de godin Athena, die de kant van de Achaeërs koos, strafte Laocoon door twee enorme zeeslangen te sturen om de ziener samen met zijn kinderen te verpletteren. Het beeld wordt gewaardeerd om de dramatische intensiteit die het overbrengt door de uitdrukking van Laocoon, die al zijn fysieke en mentale lijden laat zien. Zijn lichaam is afgebeeld terwijl hij zich uit de greep van de slangen probeert te bevrijden.
nieuws van de grote hollywood acteurs
25/04/2024
nieuws van de grote hollywood acteurs
24/04/2024
Informativa ai sensi della Direttiva 2009/136/CE: questo sito utilizza solo cookie tecnici necessari alla navigazione da parte dell'utente in assenza dei quali il sito non potrebbe funzionare correttamente.